มีเพียงไม่กี่คนที่เป็น  ดูหนังออนไลน์   แฟนตัวยงของ การ ประกวดคำบรรยายภาพการ์ตูนThe New Yorkerมากกว่าRoger Ebert จากผลงานที่ส่งเข้ามาประมาณ 200 ชิ้น หนึ่งชิ้นได้รับอันดับหนึ่ง แม้ว่าจะมีการตีพิมพ์อีกหลายชิ้นทางออนไลน์ ทั้งโดยBob Mankoffบรรณาธิการการ์ตูน  ชาวนิวยอร์กของ Ebertและชาวนิวยอร์ก หลังจากการเสียชีวิตของ Ebert ในปี 2013 Mankoff ได้รวบรวมรายการตลกที่สุดบางรายการที่เขียนโดยนักวิจารณ์ผู้ล่วงลับ และสังเกตว่ารายการสุดท้ายซึ่งเขียนขึ้นหนึ่งสัปดาห์ก่อนที่เขาจะเสียชีวิตนั้นเป็นภาพของพ่อครัวที่นอนอยู่ในโลงศพ แม้ว่า Mankoff จะยอมรับว่าคำบรรยายภาพนั้นไม่ติดอันดับคำบรรยายภาพที่ดีที่สุดของ Ebert แต่เขาคิดว่านักวิจารณ์คงจะเหน็บแนมว่า “เฮ้ ขอพักหน่อย การตายนั้นง่าย ความขบขันนั้นยาก”

เป็นเรื่องง่ายที่จะเห็นว่าทำไมคนอย่างอีเบิร์ตถึงหลงใหลในเสน่ห์อันน่าหดหู่ของ การ์ตูน ชาวนิวยอร์กซึ่งโดยพื้นฐานแล้วเป็นการวิจารณ์วัฒนธรรม พวกเขาสามารถเน้นความไร้สาระในชีวิตประจำวันด้วยภาพสเก็ตช์ที่ว่างและแสดงออกได้ในทันที โง่เขลาและซับซ้อน ไม่ต้องสงสัยเลยว่านักวิจารณ์ส่วนใหญ่ที่ดู สารคดีขี้เล่นของ Leah Wolchokเรื่อง “Very Semi-Serious” จะพบว่านักเขียนการ์ตูนหลายคนที่ถูกสัมภาษณ์มีความสัมพันธ์กันเป็นอย่างดี ส่วนหนึ่งเป็นเพราะงานที่พวกเขารักจะไม่มีวันชดใช้ ดังนั้นงานรายวันจึงเป็นสิ่งจำเป็น . มีการ์ตูนเรื่องหนึ่งที่สะเทือนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเจ้านายบอกพนักงานของเขาตามความเป็นจริงว่า “เรามีรูปแบบทางการเงินใหม่ที่คุณไม่ได้รับเงินอะไรเลย”

Catnip สำหรับนักเขียนและนักอารมณ์ขันทุกแนว ภาพยนตร์ของ Wolchok นำเสนอการ์ตูนเรื่องต่างๆ ที่น่าสนใจ โดยคำนึงถึงจังหวะตลกขบขันในการออกแบบและรายละเอียด ในบางครั้งกล้องจะเลื่อนภาพวาดที่ละเอียดถี่ถ้วนลงก่อนที่จะใช้คำบรรยายสั้นๆ Will Shortz ไม่เหมือน “ Wordplay ” โปรไฟล์ของ Patrick Creadonในปี 2006 เกี่ยวกับโปรแกรมแก้ไขปริศนาอักษรไขว้ ของ New York Times “Very Semi-Serious” ไม่ได้จำกัดอยู่แค่เรื่องราวของชายคนหนึ่งและผู้ชื่นชมมากมายของเขา ในเวลาเพียง 83 นาที ภาพยนตร์เรื่องนี้ดำเนินชีวิตตามบทบรรยายที่ชวนอมยิ้มโดยให้คำมั่นสัญญาว่า “ภาพเหมือนของชาวนิวยอร์ก บางส่วนนักเขียนการ์ตูน” แม้ว่า Wolchok จะทำงานได้อย่างน่าชื่นชมในการให้เวลาหน้าจอที่เพียงพอแก่ศิลปินจำนวนมาก ทั้งรุ่นเก๋าและรุ่นแรง แต่ในขณะเดียวกันก็ช่วยให้เราสำรวจสไตล์ที่โดดเด่นของพวกเขาได้ (ที่โดดเด่นที่สุดคือ Charles Addams นักเสียดสีสไตล์โกธิค

ส่วนหนึ่งของ เสน่ห์ของการ์ตูน  หนัง hd  ชาวนิวยอร์กอยู่ที่ความเป็นอมตะ เป็นเรื่องน่าตกใจเมื่อสังเกตว่าการ์ตูนจากปีเปิดตัวของสิ่งพิมพ์ปี 1925 วางลิงลิงห้อยลงมาจากกิ่งไม้และคนสัญจรที่จับที่จับของรถไฟใต้ดินพร้อมกับคำบรรยายใต้ภาพว่า “700,000 ปีแห่งความก้าวหน้า” อาจเป็นเพียงความฝัน ขึ้นเมื่อวานนี้ มานคอฟฟ์กล่าวถึงนักเขียนการ์ตูนหน้าใหม่คนหนึ่ง เอ็ด สตีด ว่าเป็นอัจฉริยะในการสร้างภาพที่สามารถสะท้อนได้ในทุกยุคทุกสมัย บ่อยครั้งที่ภาพวาดของเขาไม่ต้องการคำบรรยายเพื่อเรียกเสียงหัวเราะ เช่นเดียวกัน Liana Finck ไม่สามารถพูดได้เช่นเดียวกัน อีกคนที่มีใบหน้าสดใสและพูดจานุ่มนวล ซึ่งการส่งผลงานต้องอาศัยคำบรรยายที่เขียนด้วยลายมือของเธอเองเป็นอย่างมาก แม้ว่าเธอจะประสบปัญหาในการตีพิมพ์ผลงานของเธอ แต่ใคร ๆ ก็หวังว่าจะได้เห็นมันมากขึ้นในThe New Yorkerเนื่องจากเป็นหนึ่งในเรื่องที่สนุกที่สุดในภาพยนตร์เรื่องนี้ ฉันชอบภาพร่างตัวอย่างของเธอที่ชื่อ “ภูมิปัญญาของกระดาษทิชชู่ใช้แล้ว” เป็นพิเศษ ซึ่งคลีเน็กซ์ที่พังทลายอยู่บนพื้นครุ่นคิดอย่างละห้อยว่า “อย่างน้อยเราก็มีความทรงจำของเรา”

แน่นอนว่าศูนย์กลางของภาพยนตร์เรื่องนี้คือ Mankoff ซึ่งดูคล้ายกับJoel Coenที่ร่าเริงกว่าแต่ร่าเริงกว่า และได้รับเครดิตในการทำให้แผนกของเขามีความเกี่ยวข้องหลังจากเข้ารับตำแหน่งบรรณาธิการการ์ตูนในปี 1997 เป็นความคิดของเขาที่จะทำให้การ์ตูนข้ามรุ่นโดยให้ คนหนุ่มสาวมีโอกาสที่จะมีส่วนร่วมในผลงานของพวกเขา ซึ่งมักจะได้รับแรงบันดาลใจจาก “Ren and Stimpy” มากกว่า “Goofus and Gallant” (Mankoff ขอให้ศิลปินคนหนึ่งโทรกลับไปหาการแสดงออกของตัวละครของเขาที่ดูเหมือนเต็มไปด้วยพลัง) การเกิดขึ้นของเสียงผู้หญิงก็เป็นกุญแจสำคัญในการทำลายการจ้องมองของผู้ชายเป็นส่วนใหญ่ ในส่วนหนึ่งของฟุตเทจจดหมายเหตุ โรซ แชสต์ นักเขียนการ์ตูนวัย 20 กว่าคนกำลังเดินโซซัดโซเซผ่านฝูงคนในงานเลี้ยงพนักงาน ซึ่งเป็นภาพที่ไม่อาจลบเลือนซึ่งคู่ควรกับคำบรรยายของตัวมันเอง Chast ได้กลายเป็นหนึ่งในนักเขียนการ์ตูนที่มีผลงานมากที่สุด ในนิวยอร์กเกอร์โดยมีเพื่อนร่วมรุ่นที่มีพฤติกรรมต้องห้ามอย่าง Emily Flake ตามรอยเธอ Flake พิจารณาว่าการกลั่นแกล้งและความแปลกแยกที่เธอต้องเผชิญในวัยเยาว์ ไม่เพียงแต่การเตรียมตัวสำหรับอาชีพนักเขียนการ์ตูนเท่านั้น แต่ยังเป็นสิ่งที่ต้องมีก่อน

ไม่มีอะไรให้อาหารตลกได้ดีไปกว่าความจริงจังของชีวิต แม้ว่าจะไม่มีการ์ตูนในประเด็นนี้หลังจากการโจมตีของผู้ก่อการร้ายในปี 2544 แต่ประเด็นที่สองหลังเหตุการณ์ 9/11 นำเสนอภาพร่างคลาสสิกโดย Leo Cullum ซึ่งผู้หญิงร่าเริงเล่าถึงชายที่แต่งตัวไม่ดีว่า "ฉันไม่เคยคิดว่าฉันจะหัวเราะ อีกครั้ง แต่แล้วฉันก็เห็นเสื้อของคุณ” นอกเหนือจากความผิดพลาดเล็กๆ น้อยๆ เช่น การ์ตูนสองเรื่องที่คล้ายกันที่ดำเนินเรื่องสลับกันไปมา ไม่มีเรื่องอื้อฉาวให้พูดถึงในประวัติศาสตร์ของแผนกการ์ตูน อย่างน้อยก็อ้างอิงจากสารคดี ไม่มีการเอ่ยถึงCharlie Hebdoแม้ว่าผู้ชมจะคาดเดาว่าสุนทรพจน์ดังกล่าวได้รับการสนับสนุนจากสื่อสิ่งพิมพ์อย่างThe New Yorker หรือไม่ จะถูกคุกคามจากการก่อการร้าย ฉันเดาว่ามันจะไม่เกิดขึ้นเลย เมื่อพิจารณาจากคำตอบของบรรณาธิการ David Remnick ต่อเพื่อนร่วมงานที่เตือนว่าการ์ตูนล้อเลียน The Last Supper จะได้รับข้อความแสดงความเกลียดชัง: “ใครจะสนล่ะ”

แม้ว่าอาสาสมัครจะยังคงรับรู้ถึงกล้องของ   ดูหนังออนไลน์ฟรี  Wolchok อยู่ตลอด แต่ก็มีตัวอย่างหนึ่งของอารมณ์ที่ไม่ทันระวังตัว ซึ่ง Mankoff และภรรยาของเขานึกถึงการเสียชีวิตล่าสุดของลูกชายของพวกเขา น้ำตาเริ่มไหลขณะที่พวกเขาอธิบายว่าการเปลี่ยนบ้านครั้งล่าสุดของพวกเขาได้รับแรงกระตุ้นจากความต้องการที่จะหลีกหนีจากความทรงจำอันเจ็บปวดที่มีอยู่ในสัญลักษณ์ทุกอย่างในอดีต เป็นเวลาเกือบหนึ่งศตวรรษเดอะนิวยอร์กเกอร์การ์ตูนทำให้ผู้อ่านเห็นภาพที่หลากหลายซึ่งทำให้ชีวิตสามารถดำเนินต่อไปได้แม้ในยามสิ้นหวังที่คิดไม่ถึง เราแสวงหาความปลอบใจในตัวพวกเขา และผู้สร้างก็เช่นกัน ในการ์ตูนคลาสสิกเรื่องหนึ่ง ชายคนหนึ่งถูกยมฑูตนำทางออกจากห้องนอนของเขา ในขณะที่ภรรยาของเขาตอบกลับอย่างใจเย็นว่า “คิดซะว่าเรื่องแค่นี้ไม่ต้องเป็นห่วง” ในที่สุดความตายจะนำเราออกไปที่ประตู แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเราจะหัวเราะครั้งสุดท้ายไม่ได้

ขอบคุณบทความจากเว็บคุณภาพ

จากเว็บ ihdmovie.com